ตอนที่ ๒๙
การ รักษาพระเจ้าเมี่ยวจวง และการสละราชสมบัติ
ซ่าน ไฉ่ผสมตัวยาเข้าด้วยกัน กลั่นเป็นน้ำมันสำหรับทาพระวรกาย หลังจากนั้นพระเจ้าเมี่ยงจวงก็ทรงหายวันหายคืน พยุงตัวขึ้นนั่งและเริ่มเดินได้คล่อง แต่บาดแผลนั้นหายเฉพาะร่างกายซีกซ้ายเท่านั้น เมื่อถามซ่านไฉ่ด้วยความสงสัย จึงได้คำตอบว่า "ข้าพระองค์ผสมตัวยาเฉพาะตาซ้ายและแขนซ้ายเท่านั้น พระวรกายของพระองค์จึงหายแค่ซีกเดียว เมื่อหม่อมฉันทำน้ำมันจากมือและตาขวา ร่างกายซีกขวาของพระองค์จึงจะหายได้ดี เป็นเพราะบารมีของพระโพธิสัตว์ที่ยอมสละอวัยวะให้สัมพันธ์กับวรกายของ พระองค์โดยแท้"
ซ่าน ไฉ่นำน้ำมันอีกขวดมอบให้หมอหลวงทาพระวรกายซีกขวา ก็ปรากฏว่าบาดแผลค่อย ๆ จางหายไปเป็นปลิดทิ้ง พระเจ้าเมี่ยวจวงยินดีเป็นที่สุด มีรับสั่งให้เรียกประชุมขุนนางทันที พระเจ้าเมี่ยวจวงเล่าความดีความชอบของภิกษุซ่านไฉ่ให้เหล่าเสนาฟัง ต่างสรรเสริญพระซ่านไฉ่ทั้งสิ้น แต่ซ่านไฉ่กล่าวว่า "ความสำเร็จครั้งนี้เป็นเพราะพระผู้เมตตาทางเกาะทะเลใต้ อาตมามิอาจรับคำยกย่องใด ๆ ได้" พระเจ้าเมี่ยวจวงจึงว่า "เอาเถอะ ๆ อย่างไรเสียท่านก็เป็นผู้รักษาเราจนหาย เราจะแต่งตั้งท่านเป็นรัชทายาทแห่งอาณาจักรซิงหลิง" ซ่านไฉ่ทำความเคารพอยางสงบนิ่งแล้วกล่าวว่า "อาตมาไม่อาจรับข้อเสนอนี้ได้ ธรรมดาวิสัยของกระเรียนป่าย่อมไม่บินต่ำเหมือนเต่าว่ายในปลักโคลน เช่นเดียวกับผู้เป็นสาวกแห่งพุทธศาสนาย่อมต้องการความสุขสงบตลอดกาลมากกว่า สิ่งอื่นใด"
ซ่าน ไฉ่กล่าวว่า "สิ่งที่อาตมาต้องการมีเพียงขอให้พระองค์ทรงปกครองไพร่ฟ้าราษฎรอย่างเที่ยง ธรรม มีเมตตากรุณาและรักษาคุณธรรมเหล่านี้ไว้ตลอดไป" พระเจ้าเมี่ยวจวงแปลกพระทัยมาก ตรัสว่า "เราอยากรู้เหลือเกินว่าเกาะทางทะเลใต้ที่ท่านจากมานั้นเป็นที่สถิตของบุคคล เช่นไร ท่านจึงได้ยึดมั่นในความเมตตาและเสียสละถึงเพียงนี้ หากเรามีประสงค์จะเดินทางไปที่นั่นเพื่อส่งท่านให้ถึงที่หมาย และนมัสการผู้มอบดวงตาและแขนซ้ายขวาให้แก่เรา ท่านจะขัดศรัทธาหรือไม่" ภิกษุซ่านไฉ่คารวะดั่งน้อมรับบัญชา พระองค์จึงกล่าวต่อว่า "ท่านทั้งหลาย เราขอขอบใจที่พวกท่านทำงานให้แก่อาณาจักรด้วยความจงรักภักดี เราขอสละราชสมบัติลาไปยังเกาะลึกลับทางทะเลใต้ เพื่อชัยชนะที่แท้จริงแห่งชีวิต"
เหล่า ขุนนางก้มศีรษะรับบัญชาอย่างเศร้าโศก ผู้ที่จงรักภักดีหลายคนขอตามเสด็จไปด้วยพระองค์ก็ไม่ขัดข้อง หลังจากวันนั้น พระองค์มักจะสนทนาธรรมกับภิกษุซ่านไฉ่ เปลี่ยนพระทัยที่ลุ่มหลงในการสงความเป็นความรักความเมตตา ทรงคืนอิสรภาพให้แก่ทาสเชลยศึก ทรงนำทรัพย์สมบัติมาบริจาคให้แก่ผู้ตกทุกข์ได้ยาก จนคนทั้งเมืองกล่าวขานกันว่า เสือร้ายกลายเป็นหงส์ เพราะไม่คิดว่าจักรพรรดิผู้สังหารชีวิตนับไม่ถ้วนในสงคราม สั่งประหารแม้แต่คนในครอบครัวของตนเอง จะหันมาทำนุบำรุงพระพุทธศาสนา ช่วยเหลือราษฎรให้อยู่ดีกินดีเช่นนี้
วัน หนึ่งพระเจ้าเมี่ยวจวงก็ประกาสสละราชสมบัติอย่างเป็นทางการ มอบให้คณะอำมาตย์คัดเลือกผู้ที่เหมาะสมต่อไป ส่วนพระองค์ได้พาสองพระธิดาผู้พ้นโทษและขุนนางผู้ภักดีอีกจำนวนหนึ่งติดตาม ภิกษุซ่านไฉ่ออกเรือสู่เกาะศักดิ์สิทธิ์
จบตอนที่ ๒๙
ติดตามต่อ ตอนที่ ๓๐ ผลกรรมแสดงฤทธิ์ และปาฏิหารย์แห่งการตั้งจิตภาวนา
ขอขอบพระคุณ : http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=beee
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ขอบพระคุณทุกๆท่านที่แวะมาเยี่ยมชมและแสดงความคิดเห็นนะคะ ^^